ŞAFAKTAN ÖNCE HER YER KARANLIKTIR

Denizde bir kum taneside olsa,umuttur umut.
İnsanoğlunun istekleri hiç bitmez.Çocukluktan başlayarak,hep büyümek ister.Sonrasında ise hiç büyümeseydim hep çocuk kalsaydım der.
Önce iyi bir okulu bitirmek isteriz,ardından iyi bir iş, çok paramız,yazlıklarımız,kışlıklarımız ....hep isteriz.
Bunları isterken nice sevgiler ,nice dostluklar geçer hayatımızın tam ortasından.Bunların uğruna ne dostluklar kaybederiz bazanda benliğimizi.
Kaybederiz çok isterken,hiç umulmadık zamanda kazanırız.Ümitsizliğe düşeriz çoğu zaman.Hayatta her zaman ,her şey iyide olmaz kötüde.İsyan etmek boşuna.Ne çocukluğumuz geri gelir,ne kaybettiğimiz gençliğimiz,nede geçmişimiz.
Hep tutunacak bir dal buluruz yada dalı tutacak birini.
Umutsuzluk ölüm demektir.Zaten en büyük zaafımız kolay vazgeçmemizdir. Kapıları her zaman zorlamalıyız.Eğerki kapıyı yüksek sesle çalarsak birilerini uyandıracağımızdan emin olabiliriz.
Mevlananın şu sözü ne güzel anlatıyor ;Ümitsizlik tarafına gitme ,ümitler vardı.Karanlık tarafa gitme ,güneşler vardır.İnatla hayata yapışırsak isteklerimizi elde ederiz.Ama isteklerimizi elde etmek için yakmadan,yıkmadan, yok etmeden,tüketmeden....