ÖZLEDİM

ÖZLEDİM,CANIM......
ÖLÜM ACISINA ÖZLEMDE EKLENİNCE DAHADA CAN YAKIYOR...
MUTLULUK BİLE SENSİZ OLMUYOR....
CANIM ÇOK YANIYOR.....

SEVGİ VE İNSAN

Sevilmeli insan, hem de kusurlarıyla sevilmeli. Zaten onu güzelleştiren birazda kusurları değil mi? Neye yarardı insanların tam mükemmel olduğu dünya. Sıkıntısı çekilir miydi onun, hiç kötülüklerin bilinmediği yerde iyilikler nasıl bilinir ki?

Kusur olmayan çirkinlik bulunmayan ortamda mükemmelin, güzelin ne kıymeti olur? Zıtların bayramı değil mi burası? Ve zıtların çocuğu değil mi insan?

Sevgi bağları ile sımsıkı bağlamalıyız kendimizi insana. Kusurları şefkat perdesi ile örtmeliyiz daima. Kuşu beslemeliyiz, acımalıyız, sevgi örtümüzle kuşatmalıyız onun her yanını, kusurları ile baş başa bırakmamalıyız onu.

Başka meziyet aramaya gerek yok sevmek için insani, insan olması bize yeter.

Her şey sevilmeli. Yaratık olduğu için her şey, Yaradandan ötürü sevilmeli. Zaten Allah her şeyi sevgiden , sevdiğinden yaratmadı mı? Ferde hürmetin bittiği yerde topluma hürmette bitmiştir. Bir insan öldüren bütün insanları öldürmüş gibidir...

Yaptığı kötülükler birden siliniverir gösterdiği hürmet adına. O köpek bile olsa kabul görür, iltifat görür bu davranış. İyiliklerden hiçbirini, velev çok küçük de olsa küçük görmek doğru değildir asla.

Severler inananlar birbirlerini, sevmeliler birbirlerini. Bağlanmalılar aynı vücudun azaları gibi birbirlerine. Birinin derdi hepsinin olmalı, sevinçler yansımalı birbirinin sevinciyle hepsinin içine.

Temizler temizlere yanaşır, pisler pislere yanaşır, herkes kendisi gibi olanla kaynaşır daima. İnananlar da öyle. Bu cazibe bir araya getirir kardeş yapar insanları.

Sevgi delil ister elbet, sevdiğinden bitip tükenmeyi gerektirir. Onun için belası çoktur sevgi yolunun. Onları aşmadan sevgiye ulaşmak imkansızdır.

Sevgilinin kim olduğuna bağlı yolun zorluğu. O'nu sevmek ayrı bir paye; fakat onun tarafından sevilmek daha başka bir mazhariyet. Ama ölçü şu; Sen onu ne kadar seviyorsan, Ondan o kadar karşılık görürsün. O'nun senin kalbindeki yeri ne kadarsa, sende onun katında o kadar yere sahipsin.

Evrenselleştirmek istiyoruz biz sevgiyi. Sevgi atmosferi sarsın bütün ülkeleri. İnsanların içi sevgiyle dolsun birbirlerine. O zaman güzel düşünenin güzel gördüğünü göreceğiz biz de. Lezzet alacağız yaşadığımız hayattan. Kusur görmeyecek o zaman gözlerimiz. Boşlukları bakışlarımız dolduracak sürekli. Şeytan hissesinin ne kadar büyük olduğunu anlayacağız işlenen kötülüklerde, günahlarda. Hisse hisse pay edeceğiz işlenen suçları. Nefis, Şeytan, Zaaf, Toplum, Aile, Çevre suçluları arasında çok az bir hisse kalacak o zaman suçluya. Affedilebilir olduğunu göreceğiz o küçük hissenin. Affedeceğiz o zaman canımıza kast edenleri bile. Can vereceğiz onlara sevgimizle.

Dostluklar, arkadaşlıklar çok önemli
Dökmüşsün içinden geçenleri.
Dostunun kötü gününü mü beklemek lazım illaki
Dostum demek için
Ey dostlar zaman geçiyor.
Hayat dostluklarla
Acımasız geçen yıllara inat devam ediyor.
Ne duruyorsun hadi
Unuttuğun hatırlamadığın dostuna
Bir telefon aç bir mesaj yolla
Halini hatırını sor.
Unutma ki bir gün sen de haber beklersin ya
O haber hiç gelmezse üzülmez misin?
Hani biz dosttuk arkadaştık demez misin?
Değer veriyorsam sana hani nerdesin?
Ben koşuşturuyorum, ya Sen?
Benim dostum değil misin?
Duydum sanki sesini kulağım çınladı
Sende hissettin mi beni
Hadi Dostum gün uzun uyanda
Bir selamını yolla
Hayat bir o kadar da çok kısa
Mesafeler girse de araya
Ey Dost değerin ben de çok
Sen unutsan da unutmaz seni bu Dost